window.dataLayer = window.dataLayer || []; function gtag(){dataLayer.push(arguments);} gtag('js', new Date()); gtag('config', 'UA-171678819-1');

Η καλατσή π’ εγάπεσα

13.50 (με ΦΠΑ)

Συγγραφέας: Γεώργιος Κωνσταντινίδης

Ημ/νία έκδοσης: Σεπτέμβριος 2018

Κατηγορία: Μυθιστόρημα

Μέγεθος: 14 Χ 21

Σελ.: 218

ISBN: 978-618-5219-44-4

Περιγραφή

Η απέραντη αγάπη για την διάλεκτό μας την ποντιακή, είναι η δύναμη που μ’ έκανε να γράψω αυτές τις ιστορίες.

Νοσταλγώντας τον γλυκό ήχο της, από το στόμα της γιαγιάς μου (τη καλομάνας ιμ’), θέλησα μ’ αυτόν τον τρόπο να προσθέσω το δικό μου λιθαράκι για τη διάσωσή της.

Θυμάμαι και ανατριχιάζω γλυκά όταν η γιαγιά με φώναζε «πουλί μ’», «γιαβρί μ’» αρχίζοντας τα παραμύθια, και είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για την μνήμη της.

Γι’ αυτό και το αφιερώνω το παρόν σ’ αυτήν και σ’ όλες τις «καλομάνες» της πρώτης γενιάς προσφύγων, από την γλυκιά πατρίδα τον Πόντο.

 

Γιώργος Κωνσταντινίδης

  

Από το οπισθόφυλλο…

 

Ενέσπαλλεν η μάρσα το σπόγγισμαν και ξαν’ νουνίζ’.

«Λένε, άθρωπον με άθρωπον ‘κι ομοιάζ’. Άμον τη ερί’ μουν τα δάχτυλα, εποίκεν και τ’ αθρώπ’ς ο θεόν».

Ξαν’ τερεί το έρ’ και σπίγκ’ τα δάχτυλα μούσταν. Έρθαν και ισάγαν’ τ’ ακροδάχτυλα τη Τ®όφας. Τερεί ατα και γελά.

«Καλά έλε’εν ο κύρη μ’. Μ’ ακούς, ρίζα μ’, ντο λένε. Τεά τα δάχτυλα ‘κι ομοιάζ’νε τ’ έναν τ’ άλλον. Ποίσον μούσταν το ερόπο σ’ και τέρεν πως έρχουνταν και ισάζ’νε. Αέτσ’ πρέπ’ να ευτάνε και οι αθρώπ’ για να προοδεύ’νε. Να ενούνταν άμον την μούσταν, να δυναμών’νε. Αέτσ’ πρέπ’ να ευτάμε κ’ εμείς. Μανάχον αέτσ’ επορούμε κι απιδâβαίνουμεν και την κρίσην και όλâ τα ζόρâ. Να είσαι καλά εκέσ’ π’ ευρίεσαι, πάπα. Σωστά ατά ντο είπες, άμα και οι αθρώπ’ πότε εποίκανε το σωστόν και θ’ ευτάν’ ατο ατώρα;»…

Σταματά το νούνιγμαν και λέει ατέ ατέν.

«Πολλά φιλοσοφώ ατώρα τελευταία και η δουλεία ξαν οπίσ’ επήεν. Ας αρχινώ ξαν’ το σπόγγισμαν. Υείαν κ’ ευλοΐαν να έχομεν και τ’ άλλα όλâ έρχουνταν».

Τίτλος

Go to Top